Kahramanmaraş merkezli depremlerde 11 akrabasını kaybeden Hatay Büyükşehir Belediyesi çalışanı Mehmet Bayraktar, yıkılan gelgel binasındaki evrak ve malzemeleri enkazdan görmek üzere kez tutuyor.
Emlak ve İstimlak Daire Başkanlığı personeli 61 yaşındaki Bayraktar, Pazarcık ve Elbistan merkezli 6 Şubat’taki depremlerde yaşamını yitiren 11 akrabasının defin işlemlerinin ardından acısına rağmen belediye binası enkazının başına geldi.
Depremin 6. gününden itibaren iş makineleriyle düzenlenen çalışmaları izlem fail Bayraktar, “milli mülk” diye tanımladığı belgeleri yüklenmek için fahri çalışıyor.
Her sabahleyin göçük başına gelerek kat markajcı Bayraktar, molozların ortada bulduğu evrak ve malzemeleri toparlıyor.
Bayraktar’ın namına arkalama fail iş arkadaşlarıyla müdafaa altına aldığı belgeler, kentin mütenevvi bölgelerindeki inşa yapılarda çalışmalarını sürdüren ofis başkanlıklarına götürülüyor.
Mehmet Bayraktar, AA muhabirine, Hatay’da yer sarsıntısı nedeniyle tarifsiz teessürat yaşadıklarını söyledi.
Depremin önceki günlerinde yakınları üzere enkaz başında beklediğini anlatan Bayraktar, “İlk 5 çevrim enkazdan yakınlarımızı çıkardım. Elan sonra belediyemizin enkazına geldim. Enkazda ‘Artık hangi kurtarabilirsek’ diye o günden beri çalışıyorum. Bilgisayarların disklerinden dosyalara varıncaya kadar birçok şeyi kurtardık. Bir nebze memleketimize faydası olsun, aynı şeyimiz az kalmasın diye çaba harcadım.” diye niteleyerek konuştu.
Bayraktar, vatandaşların kıygın olmaması için elinde geleni yapmaya çalıştığını belirtti.
“İnsan kurtarır kadar evrak kurtardık”
Mücahede arkadaşlarının da kendisine destek verdiğini aktaran Bayraktar, şunları kaydetti:
“Bu evraklar kebir çünkü vatandaşları kıygın etmemek üzere yapılan icraat var. Bu çalışmaları ortaya çıkarmamız gerekiyordu. Enkazın süresince tırnakla kazıyarak zorla çekip aldık. Kepçe kazıyor, sen iniyor ve alıyorsun. İnsan kurtarır kadar evrak kurtardık. Iri bir çaba harcadık. Bunun sonucunda gerçekten başardığımızı düşünüyorum. Bunların ortamında belediyedeki kat başkanlıklarının hepsinin evrakları var. O günden sonradan ‘Bire Bir parçamız kaybolmasın’ diyerek gece gündüz buranın bekçiliğini yaptık. Şu dakika hala gidesim namevcut. Buraya yıllarımızı vermişiz. ‘Acaba bu uray esasen ayağa kalkabilecek mi, bu parçalar yetecek mi’ diye düşünüyorum.”
